Eine Sammlung von 12 Lobreden auf verschiedene Kaiser, die zur Zeit des Kaisers Diocletianus ursprünglich in den neuen Rhetorikschulen Galliens (z.B. Treviri, Augustodunum, Burdigala) entstanden sind. Sie ahmen alle die Lobrede des jüngeren Plinius auf den Kaiser Traianus nach. Der hohe literarische Wert steht im Widerspruch zu ihrer historischen Wertlosigkeit. Zuschreibungen an einzelne Autoren:
Plinius Secundus
I. Panegyricus Plinii Secundi Traiano Augusto (100)
Claudius Mamertinus
X. Panegyricus Maximiano Augusto dictus (289)
XI. Panegyricus genethliacus Maximiano Augusto dictus (291)
III. Gratiarum actio Mamertini de consulatu suo Iuliano imperatori dicta (362)
Eumenius
IX. Eumenii pro instaurandis scholis Augustodunensibus oratio (297)
VIII. Panegyricus Constantio Caesari recepta Britannia dictus (297)
VI. Panegyricus Constantino Augusto dictus (310)
V. Gratiarum actio Constantino Augusto Flaviensium nomine dicta (311)
Nazarius
IV. Panegyricus Nazarii dictus Constantino imperatori (321)
Latinus Pacatus Drepanius
II. Panegyricus Latini Pacati Drepani dictus Theodosio (362)
Quintus Aurelius Symmachus
Decimus Magnus Ausonius
Panegyricus sive gratiarum actio pro consulatu ad Gratianum Augustum (4. Jh.)
anonym:
VII. Incipit tertius dictus Maximiano et Constantino (307)
XII. Hic dictus est Constantino filio Constantii (313)
Panegyrikos, Panegyricus [latine.] Panegyrikos |
Lobrede, Festrede, besonders auf die Kaiser (Bei den Griechen: Der Panathenaikos des Isokrates).